ಸೋನಾ ಮಸೂರಿ ಬಣ್ಣ.. ಸನ್ನಿ ಲಿಯೋನೇ ಮೈಕಟ್ಟು..

ಸೋನಾ ಮಸೂರಿ ಬಣ್ಣ.. ಸನ್ನಿ ಲಿಯೋನೇ ಮೈಕಟ್ಟು..

ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ..!

ಹೆಸರು : ಕಾಂಚನಾ
     ಏಜು ಸುಮಾರು ಹದಿನೆಂಟು
ಸೋನಾ ಮಸೂರಿ ಬಣ್ಣ.
     ಸನ್ನಿ ಲಿಯೋನೇ ಮೈಕಟ್ಟು.

ಬಂದದ್ದು ಎಲ್ಲಿಂದ ನೆನಪಿಲ್ಲ
    ಇದ್ದದ್ದು ನಮ್ಮಯ ನಡುವಲ್ಲೇ
ಯಾರೇ ಬಂದು ಕರೆದರೂ
    ಎಂದು ಅಂದಿರಲಿಲ್ಲ ‘ನಾ ಒಲ್ಲೆ’

ಆರಕ್ಕೇರದ ಮೂರಕ್ಕಿಳಿಯದ
     ಐದು ಅಡಿ ಮೂರಿಂಚು ಎತ್ತರ.
ಕಂಡು ಕಾಣದ ಕರಿ ಮಚ್ಚೆ ಇತ್ತು
     ಮೊನಾಚಾದ ಮೂಗಿನ ಹತ್ತಿರ.

ಬಂಧು ಬಳಗ ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ
      ಆಕೆ ಬದುಕೆ ಖಾಲಿ ರೈಲುಬೋಗಿ
ಜನ ಏರಿ ಇಳಿಯುತಿದ್ದರು, ಎಂದೂ
      ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲ ಒಂಟಿಯಾಗಿ

ತಿಳಿದಿದ್ದ ಭಾಷೆಗಳು ಯಾವುದೋ
       ಎಲ್ಲ ಸಹಿಸುತಿದ್ದಳು ಮೌನವಾಗಿ
ಅರಿವೆಯಿದ್ದರೆ ಗುರುತು ಸಿಕ್ಕಲಾರದು
       ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡಿದ್ದರಂತೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ

ಬಸುರಾಗಿದ್ದರು ಆಗಿರಬಹುದು
      ತಿಂಗಳಿಂದ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ ಹೊರಗೆ
ಕೈಲಿ ಮಗುವಿದ್ದರು ಇರಬಹುದು
      ಆಗಿ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಆಗಲೇ ಹೆರಿಗೆ

ಚಳಿಗಾಲದಲೂ ಬೆವರಿ ಬೇಸತ್ತ
ಆಕೆ ಬದುಕು ಜಿಗುಟು ಜಿಗುಟು 
ಎತ್ತ ಹೋದಳೋ, ಏಕೆ ಹೋದಳೋ
ಈಗ ಬಿಡಿಸಲಾಗದ ಒಗಟು

ಯಾರಿಗಾದರೂ ಆಕೆ ಸಿಕ್ಕರೆ
ಕರೆ ತನ್ನಿರಿ ಈ ವಿಳಾಸಕ್ಕೆ
ಕಾಂಚನ ಕೇರಾಫ್ ಕಾಂಚಣ
ಮೂರು ಗೇಣು ಕೈಲಾಸಕ್ಕೆ

ಪ್ರಕಟಣೆ ಮುಕ್ತಾಯವಾಯಿತು.

-ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ

ಮೂಗಿನ ತುದಿಯಲ್ಲೇ ಸೈಟು

ಮೂಗಿನ ತುದಿಯಲ್ಲೆ ಸೈಟು

ಬಹುಶಃ ನಾನು ಆಗಿನ್ನೂ ಸಾನಿಯಾ ಮಿರ್ಜಾ ಫ್ಯಾನ್ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ..!

ನಾವು ಹೈಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಪುಸ್ತಕ ಮಾರಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದವನೊಬ್ಬ ಹಳೆಯ ಸ್ಪೋರ್ಟ್ಸ್ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಗೆ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದ. ನಾವು ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಾರೆಯರ ಪೋಟೋ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಅದನ್ನು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅಂತಹ ಒಂದು ಹಳೆಯ ಮಲಯಾಳೀ ಪುಸ್ತಕದ ಪುಟಗಳ ನಡುವೆ ನಾನು ಮೊದಲು ಕಂಡದ್ದು ಈ ಹೈದರಬಾದಿನ ಸುಂದರಿಯನ್ನು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಆಟವನ್ನೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಪೋಟೋ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯೆಂದು ಇತರೆ ಪೋಟೋಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಇಟ್ಟು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.

ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕವರ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಸ್ಕೆಚ್ಚುಗಳನ್ನು ಗೀಚುವ ಹುಚ್ಚು ಹತ್ತಿತ್ತು. ಮೊದಲು ನನ್ನವಳ  ಚಿತ್ರವನ್ನೇ ಬರೆದೆ. ಸುಮಾರಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಅವಳಿಗೇನು ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ‘ಥೂ ನಾನೇನು ಅಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಬೈದುಬಿಟ್ಟಳು’. ಆದರೂ ನಾನು ಛಲಬಿಡದ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮನಂತೆ ಬರೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಿನಿಮಾ ತಾರೆಯರ ಚಿತ್ರ ಬರೆಯುತೊಡಗಿದೆ. ಯಾರಾದರೂ ನಾ ಬರೆದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಗುರುತು ಹಿಡಿದರೆಂದರೆ ನನಗೆ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿ ಮುಂದಿನ ಚಿತ್ರ ತಯಾರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಸಿನಿಮಾ ತಾರೆಯರು ಬೋರಾಗಿ ಕ್ರಿಕೆಟಿಗರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆಯಬೇಕೆನ್ನಿಸಿತು. ಆಗ ನನ್ನ ಈ ಕಲೆಕ್ಷನ್ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಸೂಟ್ ಕೇಸ್ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ಧೂಳೊರೆಸಿ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹುಡುಕತೊಡಗಿದೆ. ಸಚಿನ್, ದ್ರಾವಿಡ್, ಧೋನಿ ಅವರೆಲ್ಲರ ಮುಖಗಳ ಪೈಕಿ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿದ್ದು ಇದೇ ಸುಂದರಿ ಸಾನಿಯಾ ಮಿರ್ಜಾ.

ಪೋಟೋ ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನೋಡಿದೆ. ಬಹಳ ಸುಂದರವೆನಿಸಿದಳು. ಬರೆಯುತ್ತಾ ಹೋದಷ್ಟು ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯಾಯಿತು. ಖುಷಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದವರೆಗೂ ಬರೆದು ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ನೋಡಿದರೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಾನಿಯಾ. (ಎಷ್ಟು ಜನ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಸಾನಿಯಾ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಏಳುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಹೇಳಿ?)  ಖುಷಿಯಿಂದ ಒರಿಜಿನಲ್ ಪೋಟೋ ಜೊತೆಗೆ ನಾ ಬರೆದ ‘ಕಲಾಕೃತಿ’ಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ನೋಡಿದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಅದರಂತೆಯೆ ಇತ್ತು. ಆದರೂ ಏನೋ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು. ‘ಎರಡು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಗುರುತಿಸಿ’ ಎಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆಟದಂತೆ ಒಂದೊಂದೇ ಗುರುತಿಸಿದೆ. ಅವುಗಳ ನಡುವೆ ಕಂಡು ಕಾಣದೆ ಕುಳಿತಿತ್ತಲ್ಲ ಆ ಮುಗುತಿ…!

ಅಲ್ಲೇ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಲ್ಲಿಯೇ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನನ್ನ ಸಾನಿಯಾಗೆ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೊಂದು ಮುಗುತಿ ಇಟ್ಟೆ. ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ..! ನಾನಿಟ್ಟ ಒಂದು ಮುಗುತಿ ಸಾನಿಯಾ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ನೂರು ಪಟ್ಟಾಗಿಸಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನೇನಕ್ಕೆ ಮೂಗುತಿ ಸುಂದರಿ ಎನ್ನುವರೆಂದು ಆಗ ಅರಿವಾಯ್ತು. ಆ ದಿನದವರೆಗೆ ಸಾನಿಯಾ ಆಟಕ್ಕೆ ಸೋಲದಿದ್ದವನು, ಮೈಮಾಟಕ್ಕೆ ಸೋಲದಿದ್ದವನು, ಮೂಗುತಿಗೆ ಸೋತುಹೋಗಿದ್ದೆ. ಫ್ಯಾನಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ.

ಅಷ್ಟೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ತಲೆಗೊಂದು ಭಯಂಕರ ಯೋಚನೆ ಬಂದಿತು. ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನವಳ ಚಿತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದೆನಲ್ಲಾ? ಅದನ್ನು ತೆಗೆದು ಅದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಮುಗುತಿ ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ. ಅಬ್ಬಾ..! ಒಮ್ಮೆಲೇ ಮೈ ಜುಂ ಎಂದಿತು. ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಆ ಮೂಗುತಿ ಅದರದ್ದೇ ಒಂದು ಭಾಗ ಎಂಬಷ್ಟು ಠೀವಿಯಿಂದ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಚಿತ್ರವೇ ನೋಡಲು ಇಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿರುವಾಗ ಅವಳ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಮುಗುತಿಯಿದ್ದರೆ? ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಅವಳಿಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೈಸು ಮಾಡಿ ಮೂಗುತಿಯ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದೆ. ಹಾಕಿಸಿಕೋ ಎಂದೆ. ಅವಳು ಸುತರಾಂ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಮೂಗು ಚುಚ್ಚಿದರೆ ನೆಗಡಿಯಾದಾಗ ಬಹಳ ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ, ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಎಂದು ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದಳು. ಕಡೆಗೆ ನಾ ಕೊಡುವ ಕಾಟ ತಡೆಯಲಾರದೆ, ರಜೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು.

ಅವಳು ರಜೆಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ ದಿನಾ ಅದನ್ನೇ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇವತ್ತು ನಾಳೆ ಎಂದು ಮುಂದೆ ಹಾಕುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು. ಅದೊಂದು ಬೆಳಗ್ಗೆ

‘ಮೂಗು ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನೋವಾಗಿ ಸತ್ರೆ ನಿಂಗೆ ಸಮಾಧಾನ” ಎಂದು ಮೆಸೇಜೊಂದು ಬಂತು.

“ಹೋಗ್ತಿರೋದು ಮೂಗು ಚುಚ್ಚಿಸೋಕೆ ಹೆರಿಗೆಗಲ್ಲಾ” ಎಂದು ರಿಪ್ಲೇ ಮಾಡಿದೆ.

ಥೂ ಎಂದು ಉಗಿದು ಹೋದಳು. ಅಷ್ಟೇ..! ದಿನ ಪೂರ್ತಿ ಪೋನು ಇಲ್ಲ, ಮೆಸೇಜು ಇಲ್ಲ. ನಾನೂ ಏನಾಯ್ತೋ ಏನೋ ಎಂದು ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಗುಡ್ ನೈಟ್ ಮೆಸೇಜುಗಳ ಹೊರತಾಗಿ ಬೇರೆ ಮಾತಿಲ್ಲ, ಕಥೆಯಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಎರಡು ದಿನವಾದ ಮೇಲೆ ಪೋನು ರಿಸಿವ್ ಮಾಡಿದಳು. ಧ್ವನಿ ಬಳಲಿದಂತಿತ್ತು. ಪಾಪ ಮೂಗು ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನೋವಿಗೆ ಎರಡು ದಿನ ಜ್ವರ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು ನನ್ನ ಚೆಲುವೆಗೆ.

ರಜೆ ಕಳೆಯಿತು. ಅವರಿವರ ಮೂಗು ನೋಡುತ್ತಾ ಅವಳು ಬರುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದವನು ಕೂಡಲೇ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲು  ಹೋದೆ. ಬಸ್ಸು ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ರೋಮಾಂಚನವಾಯಿತು. ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಪಳಪಳ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಮೂತಿಗೆ ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಗೂ ಮೀರಿದ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ತಂದಿತ್ತು ಆ  ಮೂಗುತಿ. “ನಿನ್ ಮೂಗು ಮೇಲೆ ಒಂದು 60X40 ಸೈಟ್ ಬರೆದುಕೊಡೆ, ಮನೆ ಕಟ್ಕೊತಿನಿ” ಅಂತ ಛೇಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಈಗ ಸ್ವರ್ಗ ಕಟ್ಟಲು ಪಾಯ ತೆಗೆದು ಕಲ್ಲು ನೆಟ್ಟತ್ತಿಂತು. ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆ.

“ಬರ್ತಿಯೋ ಇಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರ್ತಿಯೋ” ಎಂದು ಕರೆದಳು. ಹಾಗೆಯೇ ಅವಳ ಎಡಬದಿಯಲ್ಲೇ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದೆ. ಅವಳಿಗೂ ಮೂಗುತಿಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಏನೂ ಕೇಳದೆ ಜಂಭದಿಂದ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು.

“ಮತ್ತೆ? ಏನು ಸಮಾಚಾರ?” ಕೇಳಿದಳು.

“ನಮ್ಮ ಸೈಟ್ ರಿಜಿಸ್ಟ್ರೇಷನ್ ಆಗೋಯ್ತಲ್ಲ, ಅದೇ ಸಮಾಚಾರ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಕಣ್ ಹೊಡೆದೆ.

“ಯಾವ ಸೈಟು..” ಏನೋ ಕೇಳಲು ಹೊದವಳು ಮರುಕ್ಷಣ ನಾ ಹೇಳಿದ್ದು ಅರ್ಥವಾಗಿ ನಾಚಿದಳು. ಅಂದು ಕೆನ್ನೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಮೂಗು ಕೆಂಪಾಗಿತ್ತು, ತೋಳಿಗೆ ಮೆಲ್ಲ ಗುದ್ದಿ ಮೂತಿ ತಿರುಗಿಸಿದಳು. ಜೊತೆಗೆ ಮೂಗುತಿಯೂ ತಿರುಗಿತು. ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಭೂಮಿ ಮಾತ್ರ ತಿರುಗುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು..!!

- ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ